Korku Dolu Şenlik

Konu: Korku Dolu Şenlik Perş. Eyl. 17, 2009 3:24 pm

Kişiler: Forks Sakinleri
Zaman: Baharın geldiği ilk günler...
Kurgu: Forks eyaletindeki tüm sakinlerin bulunduğu şenlikte herşey yolunda gitmektedir. Asılan ışıklar, çalınan şarkılar ve kendilerinden başka türlerin orada olduğundan habersiz insanlar bütünleşmiştir. Sevgi ve mutluluk dolu bu ortamda yükselen çığlıkla beraber tüm ilgi tek noktada toplanmıştır. Neler olduğunu bilmeyen ve oraya bakan şenlik sakinleri büyük bir paniğe kapılmıştır. Müzik birden durmuş ve hayat sanki birden yok olmuştur. Çakan şimşeklerle beraber kendilerine engel olmaya çalışan vampirler oradan uzaklaşan insanlar sayesinde bir kat rahatlamaktadırlar. Fakat orada bir insan kalmıştır, yalnızca bir insan. Tüm vampirlerin ilgisi üzerine toplandığında oradan kaçmaya çalışan dişi kendini ormana atmıştır. O da ne? Ormanın derinliklerine gittikçe karşısında kurtadamlar çıkmaktadır. Korku içerisinde yön değiştirmeye karar verdiğinde arkasından ona doğru gelen vampirleri farketmiştir. Artık tüm merhamet Tanrı'ya ve bu iki ırka kalmıştır.

Konu: Geri: Korku Dolu Şenlik Perş. Eyl. 17, 2009 3:25 pm

Zorla bu elbiseyi giydirmişlerdi bana. Partiler bana göre değildi. Neden o lanet olasıca yere gitmem için ısrar ediyorlardı ki? Ah! Hayır! Asla, asla makyaj olmaz! Ama nafile! En yakın arkadaşım tabii ki de makyaj yapmadan bırakmayacaktı beni. Ne talihsizlik ama!!
"Jess, lütfen! Yeter!"
"I-ıh! Hayır Anny!"
Homurdandım ve aynanın önüne çöktüm. Gözlerimi kapadım. Bu faciayı görmek istemiyordum. Hayallere daldım. Partinin en güzel kızıydım. Kıpkırmızı bir bluz, altına yine kıpkırmızı bir etek ve kocaman topuklu ayakkabılar. Umarım bu ayakkabılarla düşüp rezil olmazdım-ki olacağımı biliyordum-. Saçlarımı dağınık topuz yapmıştık. Aslında güzel olmuştum ama biraz bayağıydı sanki. Herşey hazırdı. Ben hazırdım. Çevremdekiler dağıldı ve gözümü açıp, aynaya baktım. Tanrım! Olamaz! Bu ben miydim? Böbürlenmeyi sevmezdim ama çok güzel olmuştum. Canım arkadaşlarıma sarıldım. "Teşekkürler" diye fısıldadım. Gülümsediler. Sonra Jess'in arabasında bindim. Ve parti alanına girdik. Tanrım! Ne kadar kalabalıktı. Ah! Umduğum başıma gelmişti ve ayağım takılmıştı. Tam düşecekken buz gibi iki el beni tuttu...

Konu: Geri: Korku Dolu Şenlik Perş. Eyl. 17, 2009 3:43 pm

Artık partiye hazırdım. Arkadaşlarım bana bir parti olduğunu söylediğinde daha ihtişamlı bir yer bekliyordum ama buda yeterliydi ve parti alanına girdim. "Dikkat edin". Kırmızılar içindeki bir kızın ayağı takılmıştı ve tam düşecekken onu tuttum. Gözlerimin içine baktı. Tanrım o gözler. O kadar güzel gözleri vardıki ona bakakaldım. Sanki boğazım düğümlenmişti. Konuşmak istiyordum ama konuşamıyordum. Oda sadece gözlerime bakıyordu. O anda çok kalabalık olan parti alanında bizden başka hiçkimse yoktu. "İlerlermisiniz lütfen yolumuzu kesiyorsunuz" bu ses bizi kendimize getirmişti. Yolun ortasında dikildiğimiz için davetliler geçmekte zorlanıyordu. "Ee şey tamam" dedim. Birdaha kırmızılar içindeki güzel kıza baktım. "Teşekkürler" dedi ve ayrıldık. İkimizin oturduğu masalar birbirine yakın sayıırdı. O sadece 4 masa ötemdeydi. Sandalyeme oturduktan biraz sonra sahneye biri çıktı...

Konu: Geri: Korku Dolu Şenlik Perş. Eyl. 17, 2009 3:49 pm

Bembeyaz tenine inatla çok güzel durmuştu üzerinde ki siyah gece elbisesi. Boynunu sarmalayan kolyesi ayrı bir hava vrmişti ona. Sarı saçlarını dalgalarıyla beraber serbes bırakmıştı. Odasında hazırlanıyordu. Evleri apartman katının en üstündeydi. Çevredeki insanlar onu rahatsız ediyordu. Makyaja ihtiyacı olmayan cildine hafif tonlarda boya sürmüştü. Kendinde ki son üzenlemeleri yaptığında sıra hafif şarabi gözlerine gelmişti. Seri bir şekilde çantasından lens kutusunu çıkardı ve içlerinden iki adet mavi lens çıkardı. Lensleri kolayca gözlerine yerleştirdi. Rahatsız ediciydi ama pekte sorun olmazdı. odadan çıktığında geniş koridorda ilerlemeye başladı. Sokaktan gelen müzikleri duymak onun için çok kolaydı. Kızlarının odasına hiç düşünmeden girdi. İkiside hazırlanmışlardı. İkisinde de mavi lens vardı. "Kızlar. Gelmek istediğinize emin misiniz? Zorlanacaksınız!" Cevabı beklerken Alexis'in yatağına oturdu. Herşey tam bir insanın evinde ki gibiydi. Marissa hemen cevap verdi. "Tabii ki geliyoruz." Cevabın ardından Suetlana ayağa kalktı ve kapıya yöneldi. "O zaman hadi. Çıkalım!"

Şenlik için süsler çoktan hazırlanmıştı bile. Çalan hareketli müziğin eşliğinde sokakta dans eden insanlara eşlik eden sayılı vampir vardı. Puslu da olsa Isabella'yı fark etmişti Suetlana. Arkasında kızlarıyla birlikte Isabellanın yanına gitti. Kızlar ondan ayrılmıştı. Arkadaşlarının yanındalardı. Suetlana Bella'nın omzuna elini koydu ve sözlerine başladı. "Merhaba Isabella. Nasılsın bakalım?" Derin bir nefes aldı ve insanların yakıcı kokusu boğazını deldi geçti. Nefesini tutan Suetlana Bella'nın cevabını bekliyordu.

Konu: Geri: Korku Dolu Şenlik Perş. Eyl. 17, 2009 3:58 pm

Beni zorla sahneye çıkardılar. Sesimin güzel olduğunu ben hariç herkes söylüyordu. Mikrofonu elime tutuşturdular. Ne yapacağımı bilemez halde karşımdaki bir dolu izleyiciye baktım. Ama görmek istediğim bir kişiydi. Ah evet! Onu görmüştüm. Altın sarısı gözlerini bana dikmiş gülümsüyordu. Ellerini çenesine koydu ve beni merakla izlemeye başladı. Rezil olacaktım. Dudağımı ısırdım ve gözlerimi kapadım. Ne söylemeliydim. Ama sanırım önce kendimi tanıtsam iyi olurdu. Gözlerimi açtım.
"Merhaba, ben Anne... Sanırım size şarkı söyleyeceğim" dedim tüm çekingenliğimle. Gülüşmeler, omuz silkmeler. Ah Forks'un bazı insanlarından nefret ediyordum. Kendilerini bir şey sanıyorlardı. Ama aslında hiçbir şey değillerdi. Aklıma bir şarkı geldi ve düşünmeden söylemeye başladım. 'Your Guadrian Angel'. Herkes nefesini tutmuş beni izliyordu. Son cümleyi söylerken gözümden bir yaş geldi. Bu şarkıyı seviyordum. Sonra gözlerim onunkiyle buluştu. İnanamaz gözlerle beni izliyordu. Utançla gülümsedim. Tanrım kızarmıştım. Başımı yere eğdim ve sahneden indim. İndiğim an onu karşımda gördüm.
"Sesin muhteşem!"
"Te-teşekkürler."

Konu: Geri: Korku Dolu Şenlik Perş. Eyl. 17, 2009 4:11 pm

Üzerinde büyük bir ihtişam gösterecek elbisesi ya da onu büyük bir müzikalin başrolüymüş gibi gösterecek parlak ayakkabıları yoktu. Sadelikten yana olan Bells yalnızca siyah, dar bir jean giymiş ve altına kırmızı converselerini üzerindeki kırmızı strapless t-shirte uyumlu bir şekilde uydurmuştu. Oldukça şık ve normal görünüyordu. Hiç bir zaman gocunmamıştı bu zevkinden, durum ya da çirkinlik meselesi değildi bu. Oldukça güzel ve nazik bir kızdı ve para durumuda o kadar fena değildi. Babası ve annesi ondan oldukça uzakta yaşıyordu ve ayakta tek başına durmayı öğrenmişti. Kendini acılarla terbiye ediyor ve yüreğini saçmalıklara kapatıyordu. Bir gün gerçek aşkın geleceğine inanan genç kız, ufak adımlarla evin kapısını araladı. Converselerinini bağcıklarını son kez kontrol ettikten sonra büyük bir gülümseme ile evin kapısını kapattı. Hızlı adımlarla şenliğin olduğu yere doğru ilerlemeye başldı. Bu şenlik her yıl düzenlenirdi, baharın gelişini kutladıkları şenlikte çeşitli aktiviteler ve bir çok güzel şarap bulunurdu. Fakat sorun şuydu ki onun dışında bir kaç kişi daha bu şaraplardan zevkle yudumlarken diğerleri onlara yiyecekmiş gibi bakmayı tercih ederdi. Bu durum her zaman rahatsızlık verici olmuştu. Tüm bunları aklından geçirirken badem gözleri birden şenlik alanına geldiğini farketti. Şarabını aldığı gibi sırtını bir ağaca dayayarak yanındaki dostlarıyla sohbete koyuldu. O sırada arkasından gelen bir el ile beraber çok sevdiği kişiyi görmüştü. Halini soruyordu. Bu kişi onun için en mükkemel dersi veren kanatsız melekti. " A, iyiym saolun siz nasılsınız hocam? " dedi ona hayran bir sesle. "Bu arada sizden dün aldığım kitabı bitirdim, dansın geçmişine bayıldım doğrusu. Başka tavsiye edeceğiniz kitaplar olursa sevinirim." diyerek ekleme yaptı.

Konu: Geri: Korku Dolu Şenlik Perş. Eyl. 17, 2009 4:22 pm

Sahnedeki insanların sıkıcı konuşmalarını dinliyordum. O kadar sıkıcı bir partiydiki arkadaşlarıma ayıp olmasa terkedip gidecektim. Birşey dikkatimi çekti işte o kırmızılar içindeki güzel kız. Sahnede insanları izliyordu. Sanki bir kişiyi arıyormuş gibiydi. Gözlerini bana çevirdi. O bana bakar bakmaz ne yapacağımı bilemeyerek gülüsedim. Onun sesini çok merak ediyordum. Acaba seside kendi gibi güzelmiydi? Onu dikkatle dinlemeye başladım. "Merhaba, ben Anne... Sanırım size şarkı söyleyeceğim" Demek adı Anne'imiş çok güzel bir isim. Herkesin dikkatini birden kendine çekti. Şarkı söylemeye başlamıştı. Olamaz bu benim en sevdiğim şarkılardandı. Şarkısını bitirdiğinde büyük bir alkış kıyameti koptu.Benim içime bir cesaret gelmişti. Sahneye doğru koştum. O tam sahneden inerken karşılaştık.[/b]
[i]"Sesin muhteşem!"
"Te-teşekkürler."
"Merhaba ben Daniel, bu şarkı benim en sevdiğim şarkılardandı."
"Bende Anne, bu şarkıyı bende çok severim."
"Daniel bir gelirmisin birşey soracağızda."
Arkadaşlarımdan nefret ediyorum. Tam Anne ile konuşmaya başlamışken şimdi ne olmuştuda beni yanlarına çağırmışlardı. Deminden beri yanlarındaydım neden o zaman söylemedilerki.
"Şeyy, ben gitmem gerek sonra görüşürüz."
"Tamam." Demekle yetindi. Oda üzülmüş gibiydi. Ben hızlıca arkadaşlarımız yanına gittim. Oda masasına.
"Yine ne var?" ...

Konu: Geri: Korku Dolu Şenlik Perş. Eyl. 17, 2009 5:24 pm

Yakından altın sarısı gözleri daha da güzeldi. Tanrım o... O harikaydı.
"Merhaba ben Daniel, bu şarkı benim en sevdiğim şarkılardandı." dedi. Aman Tanrı'm. Benimde öyleydi.
"Bende Anne, bu şarkıyı bende çok severim."
"Daniel bir gelirmisin birşey soracağızda." Ah! Hayır, hayır, hayır. Gitmesin. Lütfen gitmesin. Of tam yeni konuşmaya başlamıştık.
"Şeyy, ben gitmem gerek sonra görüşürüz." dedi. Ah Tanrı'm. Neden böyle olmak zorunda ki?
"Tamam" demekle yetindim. Üzülmüştüm. Salak kafam! Neden üzüntümü sesimde belli ettim ki? Sanırım anlamıştı. Burukça gülümseyerek arkadaşlarının yanına döndü. Bende öyle. Jess, oturur oturmaz sorguya başladı.
"Kimdi o çocuk?"
"Daniel" dedim suratımı büzerek.
"Oh. Aman Tanrı'm. Sakın Anny! Sakın bana aşık olduğunu söyleme!"
"Aşık değilim. Ben..."
"Mühürlenmiş olamazsın değil mi?" Jess'in gözlerine baktım. Umarım anlardı beni. Gözleri kocaman açıldı. Başımı önüme eğdim. Bluzumun ucuyla oynamaya başladım. "Anne Arflynn" dedi Jess tüm ciddiyetiyle. Kafamı kaldırıp kahverengi gözlerine baktım. "Cevap bekliyorum" diye devam etti aynı ses tonuyla.
"Bilmiyo-" tam sözümü tamamlarken bir çığlık koptu. Herkes çığlığın yönüne döndü. Tüm kurtlar ormana doğru koşuyorlardı. Bende koştum. Koşarken değişim geçirdim. Ve elbisem paramparça olmuştu. Lanet olsun!
"Neler oluyor?" dedim içimden.
"Bilmiyoruz ama bir insanın başı dertte"
"İnsan mı?"
"Evet.. Hadi Anne acele et!"
"Tamam, tamam geldim"
"İnsanı gördüm. Ah kahretsin peşince o kan emiciler var."
"Lanet olası varlıklar" dedim. Ve sertçe havladım. Kan emicilerin arasında onu görünce beynimden vurulmuşa döndüm...

Konu: Geri: Korku Dolu Şenlik Perş. Eyl. 17, 2009 8:18 pm

Tam Suetlana öğrencisine bir kitap adı önerecekken gözleri kan kırmızısı bir vampir insanların arasından Isabella'ya doğru haraket ediyordu. Ne olduğunu anlamadan Isabella'nın çığlığı yankılandı. Suetlana kıza baktığında yerde yatıyordu ve boynunda bir vampir vardı. Suetlana büyük bir hışımla vampiri diğer tarafa doğru fırlattı. "Alexis! Linda!" Kızlar vampirle ilgilenmeye başlamışlardı. Suetlana öğrencisinin yanına döndüğünde birkaç meraklı göz dışında herkes alanı terk etmişti. Suetlana yerde yatan Isabella'nın yanına diz çöktü ve boynuna baktı. Isabella yere düşerken aldığı darbeyle elinin üzeri kanıyordu. Kızlar vampirin işini bitirdiklerinde hemen Suetlana'nın yanında belirmişlerdi. Kanı daha yeni fark eden Alexis biraz daha öne çıkmaya çalıştı. "Alexis, Linda! Gidin!" Linda Suetlana'ya çok şaşırmış gibi bakıyordu. Anlamamıştı galiba. "Linda! Isabella'nın eli kanıyor. Alexis'i burdan götür. Hadi!" Başını sallayarak onaylayan Linda ve Alexis gözden kaybolurken Suetlana Bella'nın boynuna bakıyordu. Diş izleri çok belliydi. Acı içinde yerde kıvranan kıza bakamıyordu bile. En sevdiği öğrencisinin kaderi böyle mi olmalıydı? Sonsuz bir geceye ve sonsuz bir acıya mahküm mu yaşamalıydı? Dudaklarını Isabella'nın boynuna götürdü ve diş izlerinin tam üzerine denk getirdi. Bir taraftan da Isabella'nın kansız elini tutuyordu. Zehirli kanı emmeye başladığında tüm duyguları yok olmuştu. Emdiği kanın kimin olduğu artık önemli değildi. Öyle anlatılmaz bir histi ki. İçinden bir ses emmeye devam etmesi gerektiğini söylüyordu. Kanın tadı farklıydı aslında. Uyuşturucu madde içeriyor gibiydi. Morfin tadı vardı. Marfin tadı geçtiğinde Suetlana kimin kanını emdiğini anladı ve çok zorda olsa dudaklarını kızın boynundan ayırdı. Kız artık hep insan olarak kalacaktı. Isabella gözlerini açtığında Suetlana'ya bir ucubeye bakarmış gibi bakıyordu. Kız kalkıp ormana doğru koştuğunda arkasında ki vampirleri ve kızlarını gördü Suetlana. Bir işaretle kızın peşinden koştular ama hiç kimse ekstra gücünü kullanmadı.

Konu: Geri: Korku Dolu Şenlik Perş. Eyl. 17, 2009 9:04 pm

İki kız kardeş odaların da hazırlanıyorlardı. İkisi de bu şenliğe gitmeyi çok istiyordu. Hazırlanırken yüzlerinde oluşan gülümseme ikinin de içini ısıtıyordu. Marissa pembe renkte spraples, mini etekli bir elbise seçmişti kendine. Hazırlığını yaptıktan sonra aynadan kendine bakmayı bıraktı ve gözlerini kız kardeşine çevirerek '' Nasıl olmuşum hayatım? '' dedi. Alexis, Marissa'yı görünce adeta şoka girmiş gibiydi. Şaşırmıştı. Gerçekten çok güzel olmuştu Marissa. Alexis çok güzel olduğunu belirttikten sonra saçını ve makyajını yapmak için aynanın karşısına tekrardan geçti ve güzelce saçını yaptı. Arkasında da Alexis o şık elbisesiyle göz kamaştırıyordu. '' Harika görünüyorsun tatlım. Süpersin her zaman ki gibi. '' dedi ve gülümsedi.

Çekmeceyi açtı ve kutusunda bulunan mavi lenslerini alarak gözlerine yerleştirdi gerçekten harika görünüyordu. Alexis de kendi lenslerini istedikten sonra o da hazırlığını yaptı ve artık gitmek için hazırdılar. Birden kapıyı Annesi Suetlana açtı ve içeriye girdi. İkisi de tam zamanında hazırlanmışlardı. Annesi hala gitmek isteyip istemediklerini soruyordu fakat ikisi de çok istiyordu. Marissa ayna da tüylü küpelerini takarken hemen söze atıldı. '' Tabii ki gidiyoruz. '' dedi. Bu laf kesin bir şeyi ifade etmişti o da ikisinin de geleceğini. Annesi hemen çıkmaları gerektiğini söyledi ve çantasını aldıktan sonra bahar şenliğine doğru yol aldılar.

Şenliğe geldiklerin de iki genç kız çok heyecanlıydılar. Etrafta herkes çılgınlarca eğleniyordu. Bazılarının yanında sevgilileri vardı. Fakat iki genç kız yalnışdılar. Hala annelerinin yanında yaşıyorlardı bundan şikayetçi değillerdi ama ikisi de bir sevgili istiyordu. Burada bulurlar diye ümit ediyorlardı. İki genç kız tek başlarına kalmışlardı. Annesi arkadaşının yanına gitmişti. Etrafta en çok öğretmenler vardı ve bu biraz rahatsız ediciydi. '' Canım ne yapalım şimdi? Bir şeyler içelim mi? Etrafta onca erkek var ama yanımız da sevgilimiz bile yok Püf. '' dedi Alexis'e. O da aynı şeyleri düşünüyordu. Kafasıyla Evet işareti yaptı ve bir şeyler içmeye gittiler.

Tam bir kaç yudum bir şey içip sohbete başlayacaklarken bir an da çığlıklar kopmaya başladı. Bu Annesinin ve arkadaşı Isabella'nın sesiydi. Orada neler oluyordu? Isabella'nın boynunda bir vampir vardı ve onun kanını emmeye çalışıyordu. Suetlana hemen kızlara seslendi. İki genç kız hemen vampirle savaşmaya başladılar. Nereden çıkmıştı şimdi bu vampir. Şenliklerini berbat etmek için gelmişti. İki genç kız vampirin işini bitirdikten sonra hemen Suetlana'nın yanına geldiyer. Isabella yerde kanlar içinde yatıyordu. Etrafta meraklı gözler dışırda kimse kalmamıştı. İkisi de Isabella'ya şaşkın gözlerle bakarken bir an da Suetlana ikisinin de buradan gitmelerini söylediğin de bir şey anlamamıştı. Neden gitmelerini istediğini bilmiyordu. Bir süre sonra elinin kanadığını görünce Marissa'ya Alexis'i götürmesi gerektiğini söylediğin de olayı anladı ve başını sallayarak onayladı ve onu uzak bir yere götürdü.

İki genç lavabodan çıkarken Isabella'nın ormana doğru koştuğunu gördüklerinde hiç beklemeden hemen arkasından koştular. Onun yaşında bir kızın ne işi vardı kapakaranlık bir ormanda. İkisi birlikte arkasından koşarken onun nereye gittiğini anlamamışlardı bile. Onun gittiği yere yöneldiler. Başlarına ne gelecekleri hakkında hiç bir fikirleri yoktu.

Konu: Geri: Korku Dolu Şenlik Cuma Eyl. 18, 2009 2:28 am

Aynaya baktığında kendini beğenmişti ilk defa. Normalde beğenmez mutlaka eleştirecek bir yan bulur ve ailesini sinirlendirdi. Ama bu sefer böyle olmamıştı ve Marissa'nın derin bir nefes alışını duyabiliyordu. Omuz silkti bu duruma. Siyah dolabından mor askılı elbisesini çıkardı. Üstünde pırıltılar vardı ve hareket ettikçe parlıyordu. Altına ise kahverengi kovboy çizmelerini giydi. Bu çizmeleri çok seviyordu ve bu parti için giyilmeyi bekliyorlardı adeta.

Marissa'nın sesiyle gözlerini aynadan ayırıp kardeşine dikti. Ama şoka girmişti adeta. Pembe elbise,sarı saçlar...Marissa harika görünüyordu. "Harika görünüyorsun sevgili kardeşim" dedikten sonra ona gülümsedi. Şimdi sıra makyaja gelmişti. Siyah kalem çekti gözlerinin etrafına. Ama lensleri olmadan olmazdı. Gerçek kimlikleri anlaşılır diye lens takarak dolaşıyorlardı. Mavi gözler Alexis'te farklı duruyordu. Her yerde odak noktası oluyor,herkes kayboluyordu adeta. Marissa ve Alexis'in güzelliği herkesin dilindeydi.

İki kardeşe kalan ise bunun tadını çıkarmak oluyordu. Aynanın önünden çocukca bir ifade ile ayrıldı. Evet güzel bir genç kızdı ama içindeki çocuk her an ortaya çıkabilirdi. Saçma sapan hareketler yapmazdı. Davranışlarıyla herkesi eğlendirir ve bu Alexis'in çok hoşuna giderdi.

Anneleri geldiğinde tekrar sormuştu gitmek istediklerini. Alexis gözlerini devirmişti bu duruma. Kaç kez soracaktı kim bilir? Marissa'nın cevabı net oldu için bir şey söyleme gereği duymadı ve sessiz kaldı. Kardeşi tüylü küpelerini takmıştı yine. Onları çok sevdiği belliydi. Alexis ise halka siyah küpelerini takmıştı. Küçük siyah küpelerinden bir türlü vazgeçemiyordu. İnce,şık ve hafif. Böyle olmak bir yaşam tarzı olmuştu artık. Şimdi şölene gitme zamanıydı.

Harika zaman geçireceklerinden şüphesi yoktu. Saçlarını savurarak son hazırlığını yaptı. Gitme zamanı gelmişti işte, ikisi de heyecandan duramıyordu. Biraz zorlanacakları doğruydu ama buna değerdi ona göre.

Sonunda gelmişlerdi şenliğe. Herkes çılgınca eğleniyordu. Eğlenmek bulaşıcıydı burada sanki. Alexis çalan müziğe ritm tutturarak etrafı gözlemliyordu. Yakışıklı çocukları gizlice gözlemleyip sonra da arkasından konuşmak çok hoşlarına gidiyordu. Tabii annelerinin yanında biraz kontrollü davranmaları gerektiği acı bir gerçekti. Etrafta öğretmenlerin oluşu da sinirlerini bozmuştu ne yazık ki. Annesinin bir arkadaşını görmeye gitmesiyle yalnız başlarına kalmışlardı. ' "Canım ne yapalım şimdi? Bir şeyler içelim mi? Etrafta onca erkek var ama yanımız da sevgilimiz bile yok Püf." Marissa da aynı şeyleri düşünüyordu. Evet anlamında başını sallayıp; " Maalesef öyle. Bir şeyler içsek iyi olacak" diyerek içeceklere doğru yöneldiler.

Bir kaç yudumdan sonra sohbete tekrar başlayacakken gelen çığlık sesi ile irkilmişti ikisi de. Neyin nesiydi bu çığlık? Herkesin merak konusu olmuştu. Daha sonra bu çığlığın Isabella’ya ait olduğu anlaşılınca Alexis dehşete düştü adeta. Mavi gözleri Isabella’nın boynundaki vampire kenetlenmişti. Hiç vakit kaybetmeden onunla savaşmaya başlamışlardı. Şenliğin berbat olmasına üzülmüştü aslında. Zamansız saldırılarla karşı karşıya kalabileceğini bilse de. Bunu her defasında tekrarlıyordu ama yine de üzüntüsüne engel olamıyordu. Vampirin işi bittiğinde içinde burukluk vardı.

Isabella’nın yanına gittiklerinde olanlara anlam veremiyordu. Suetlana burdan gitmeleri gerektiğini söylese de ne olduğunu öğrenmeden gitmek istemiyordu. Biraz daha öne çıktığında gözleri direk kızın elindeki kana odaklanmıştı.
“Kırmızının göz alıcılığını ortaya koyduğu bir gerçek. Kızın acı çektiği de. Bunu fırsat bilip saldırmaya ne dersin Alexis? Isabella’nın safkan ve asil bir kan taşdığı gerçek. Asiller kimin asil olduğunu anlar. Kanın süzülüşü ise bambaşka. Karşı koymak çok güç”

Gözleri odaklanmıştı zar zor direniyordu düşüncelerine karşı. Zorlanmıştı işte yine. Asla başaramayacaktı. Bu durum onu çok üzüyordu. Ailesini de üzüyordu belki de. Suçlu hissetmiş bir ifade ile başka tarafa çevirdi gözlerini. Marissa olanları anlamış gibiydi. Alexis’i oradan uzaklaşarak uzak bir yere götürdü. Lavabodan çıktıktan sonra Isabella’nın başka yere koştuğunu görünce kızlar neler olduğunu merak etmişti. Onun peşinden giderken neler olacağını bilmedikleri bir gerçekti.

Konu: Geri: Korku Dolu Şenlik Cuma Eyl. 18, 2009 3:14 pm

" Yine ne var? " dedim sinirli bir şekilde. Tam Anne ile konuşurken olacak şeymiydi bu. Ama olaya iyi yanındanda bakmalıyım. Anne'ye gitmemi söylediğimde üzülmüştü. Demek ki oda bana değer veriyordu. " Sen o kızın kim olduğunu biliyormusun? " " Nasıl yani? Nerden bilebilirimki yeni tanıştık. " " Soruma soruyla cevap verme tamam mı. " kızın kim olduğunu gerçekten merak etmiştim. Acaba gerçekten kimdi " Tamam kim o kız söyle bakıyım. " " O kız bir ku- "

Tam söyleyecekken bir çığlık koptu. " Olamaz " kurtlar dönüşmüş bir halde ormana kaçışıyordu. İnsanlarda ne olup bittiğinden habersiz körükörüne evlerine kaçışıyorlardı. "Kan! Kan kokusu alıyorum." kokuyu aldığımda vahşileşmiştim. Neler olup bittiği ortadaydı. Bir vampir Isabella'ya saldırmıştı. Isabella'ya saldırmamak için kendimi zor tutuyordum. Isabella'ya saldıran vampiri Suetlana kenara fırlatmıştı. Alexis ve Marissa vampiri öldürüyorlardı. Ben Isabella'ya doğru yavaş yavaş ilerlerken Suetlana beni tuttu. " Daniel, kendine hakim ol! "

Suetlana benimle konuştuktan sonra Isabella'nın boynundaki kanı temizledi. Isabella ayıldığında ormana doğru hızlıca kaçtı. Ben ve diğerleri onun peşinden ormana doğru koştu. Isabella kaçarken karşısında Kurtadamları gördü ve bir an durdu. Ben kendimi kaybetmiş bir halde ona saldıracakken Suetlana onzumdan tuttu. " Hayır Daniel! Bunu yapmak istemezsin. Kanın kokusunu bende alıyorum. Caydırıcı ama sen canavar değilsin. " o anda kendime gelmiştim. Başımı salladım ve biraz kenara çekildim...

Konu: Geri: Korku Dolu Şenlik C.tesi Eyl. 19, 2009 3:49 pm

Öğretmeniyle muhabbeti ilerlerken üzerinde hissettiği ağırlığı anlayamamıştı. Hızlıca arkasını dönmek istediğinde kendini birisi tarafından çekilirken bulmuştu. Yavaşça başını çevirdiğinde üzerinde aşırı derecede büyük ve keskin dişleri olan biri vardı. Gözlerini yumup açtığında kendini bir korku filminin içerisinde buldu adeta. Ne yani vampirler gerçek miydi? Tüm insanlar gitmişti adeta, bunu herkesin dişlerinin değişmesinden anlıyordu. Çoğunluk kaybolmuş, bazıları ise ormana doğru koşuyordu. Kıyafetleri yırtılmıştı, nedenini anlamayan Bella, boynundan gelen acıyla kıvranmaya başladı. Kanının azaldığını, ölüme yaklaştığını hissediyordu. Herkes ona bakıyordu ve yalnızca kısık ve boğuk sesler işitiyorken gözleri kararmaya başlamıştı bile. Kendinden geçmişti ve öylece yatıyordu yorgun bedeni yerde. Kendini bir ormanda görüyordu, bembeyaz bir salıncak duruyordu. Oraya doğru koşuyordu ama asla yeterli hıza ulaşamıyordu. Neler olduğunu anlayamadan salıncak kayboldu ve kendini yeşilliklere yığılmaya bıraktı. Gözlerini kırpıştırdığında karşısında ona aç gözlerle bakan vampir ordusu duruyordu. En yakınlarından biri olan Alexis zorla tutuyordu kendini. Öğretmeni ise boynuna eğilmişti. Kendine gelmeye başladığında tedirginliği hat safhaya ulaşmıştı. Yavaşça kendini toparlamaya çalışarak yerinden kalktı. Başı hala dönüyordu ve ormana doğru koşmaya başlamıştı. En azından oraya koşan kişiler görmüştü. Onları uyarabilir, belkide yanlarında saklanabilirdi. Daha önce hiç vampir saldırısına uğramamış olması bu durumda elini ayağına dolamıştı. Görüklerinin kabus olduğunu düşünüyordu sadece. Kendini ormanda bulduğunda ise önünde bir kurt sürüsü vardı. Ulumalarıyla beraber ona bakıyorlardı ama zarar verecek gibi değildi bu bakışlar. "Ah, ola..olamaz..." Geriye doğru baktığında ise peşinden gelen iki vampirle karşılaştı. Ne yapacaktı şimdi?

Konu: Geri: Korku Dolu Şenlik C.tesi Eyl. 19, 2009 5:03 pm

Evet.. Evet O'ydu. Tanrı'm O'ydu. Ben bir kan emiciye mi mühürlenmiştim? Mühürlen...miş miydim? Neden şuan ölmüyorum ki? Evet hatta o saldırsın! Tanrı'm neler diyordum. Odaklanmalıydım. Isabella tehlikedeydi. Görevimiz onu o lanet yaratıklardan kurtarmaktı. Lanet yaratıklar? Ah, sanırım daha az kaba lakaplar bulmalıydım. Sonuçta Daniel'da onların arasındaydı. Ah! Kapa çeneni Anne! Konsantre ol!
"Anne, iyi misin?" dedi tam olarak kim olduğunu anlamadığım kişi.
"Evet" diye yanıt verdim.
"Konuşacağız seninle"
"Peki" dedim. Bizden birkaç kiş insan formundaydı. Vampirlerden iki kişi Isabella'ya saldıranı öldürüyor. Biri de Isabella ile ilgileniyordu. Daniel, Isabella'ya doğru birkaç adım attı. Ama Isabella ile ilgilenen kadın onu durdurdu. Neler döndüğünü anlamadım. İnsan formuna da geçemezdim. Kıyafetlerim paramparçaydı.
"Ben geliyorum" dedim ve eve doğru koşmaya başladım. Evimin yakınlarda olmasına şükrettim. Hemen insan formuna geçip odama koştum. Üstüme rahat bir şeyler giyip alana dönmeyi planlıyordum. Dolabımı açtım. Kot şortumu ve kırmızı bluzumu giydim. Aynanın önündeki tahta çubukla saçımı topladım. Bu konuda iyiydim. Ayağıma siyah converselerimi geçirdim. Ve evden çıktım. Hızla koşmaya başladım. İnsan formundayken koşmak yorucuydu. Biraz dinlenmek için ağaca yaslandım. Nefesim düzene girince tekrar koşmaya başladım. Alana ulaştım. Daniel'ın gözleri beni görünce kocaman oldu.
"Anne neden insan formundasın?" diye telaşla sordu Max.
"Biliyorsun Max kurtken rahat değilim."
"Evet anladım. Ama bu tehlikeli."
"Max... Burada olmak istiyorum. Yarı vampirim unuttun mu? Bir şey olursa başımın çaresine bakabilirim."
"Öyle olsun." dedi. Gülümsedim. Ve Daniel'a döndüm. Yüzünde anlamadığım bir ifade vardı...