Karşılaşma ~~ [Alexis&Anne]

Güneşin pek az rastladığı Forks'ta bulutlu,sıradan bir gündü yine. Herkesin içini daraltan bu hava kimilerine iyi geliyordu. Sessizce dersi dinleyip kapıdan çıkmıştı. Arkadaşları bahçede dolaşacağını söylemişti. Yalnız pek gitmek istemediği bir gerçekti. İki gün önce rüyayı düşünmekle vakit geçiriyordu. Gerçekleri annesinin anlatmasını istemişti ama o ise reddetmişti. Geride kalan ise kırık bir kalp olmuştu.

Hayatın neler getireceği belli olmasa da yaşadıklarına göre tahmin etme olasılığı veriyordu kader. Sonsuzluk hissi evet herkes tarafından güzel bulunsa da her zaman öyle olmuyordu. Çekilen acılar,kötü geçmişlere sahip olmak ve onları saklamak. Özellikle Alexis için bunların zor olduğu bir gerçekti. Kumral düz saçları yüzünün önüne düşüyordu. Eliyle saçlarını geriye atıp düzeltmeye yeltenmiyordu bile. Mavi gözlerini zemine dikmiş önüne bakmadan yürüyordu.

Üçüncü kattan aşağı inerek yürümeye devam ettiğinde koridorda öldürücü bakışlara sahip Chris ile karşılaştı. Bir tek kelime etmeden Alexis'i kenara çekmişti. Tişört giydiğinden dirseği duvara sürtünmüştü ve acıdığını belirten bir haykırma ile ona baktı.

Sarı saçlı yeşil gözlü çocuk bununla pek ilgilenmiyor gibi görünüyordu. "Chris rahat bırak beni" Buna cevap vermemesine rağmen sadece pişkin bir sırıtma ile karşılaşınca sinirleri iyice gerilmişti. Marissa'nın anlattığına göre serseri olan bu çocuktan hiç hoşlanmadığı belliydi. Küstah,görgüsüz ve umursamaz olanlarla işi olmazdı. Chris; " Ne bir haber verdin. Ne de maillere cevap. Neler oluyor?" Ses tonundan sinirli ve artık bazı şeylerin döndüğünü anlamak zor olmamıştı. Ne diyecekti? Haftasonu avlandık kusura bakma seni çağırmadım tarzında bir şey demeyi aklının ucundan bile geçirmemişti bugüne kadar. Ama okulun popüler öğrencisi partiye katılmayınca olay oluyordu. Saklamak gittikçe zorlaşıyordu. Ayrıca onlara hesap vermek zorunda değildi. "Sana hesap vermek zorunda değilim. Şimdi çekil yolumdan pislik." diyerek eliyle onu bir yana itip kurtuldu.

Başta peşinden geldiğini öğrendiğinde adımlarını hızlandırdı birinci kata geldi. Nefes nefese kaldığı için duvara yaslanıp bir süre dinlendi. Yoluna devam ederken birisiyle çarpıştığını yere düştüğü anda farketti.

*Chris Npc

Ah! Yeter artık! Herkes benden bir şeyler bekliyordu. Hiç kimse demiyordu 'Bu kız bunu yapabilir mi?' 'Bir bir şeyler bekliyoruz ama o ne hissediyor?' Muhteşem bir ikilem içerisindeydim. Sevmeye devam etmek mi? Sevmekten vazgeçmek mi? İki şekilde de acı çekecektim. Mühürlü kurtlar mühürlendikleri kişiyi unutabilirler miydi? Bunu araştırmalıyım. Öğretmenin önümde dikildiğini fark ettim. Kafamı kaldırdım ve öğretmenin alayla gülümseyen yüzüne baktım. Bu kadından nefret ediyordum. Bayıcıydı. Sarı saçlarını tek tek yolmak geldi içimden. Gözümün önüne o an gelince keyifle gülümsedim.
"Bayan Arflynn, amaçsızca sırıtmayı kesip derse dönerseniz çok seviniriz"
Alayla gözlerimi kısarak gülümsedim. "Elbette." Arkasını dönünce ona dil çıkardım. Jess, gülmeye başladı. Onu dürttüm. Öğretmen arkasını döndü.
"Bir şey mi oldu Jessica?"
"Yo-yok bir şey öğretmenim" dedi gülmekten kekeleyerek. Çalan zil sesi ikimizi de kurtarmıştı. Ah bu sesi çok seviyordum. Öğretmen dışarı çıktı ve bende sinirli bakışlarımı Jess'e döndürdüm.
"Ne?"
"Yok bir şey" dedim ve çantamı alıp dışarı çıktım. Bahçeye çıkmayı planlıyordum. Yağmur yağıyordu. Yağmurda dolaşmayı çok severdim. Hızla yürüdüm. Ve tam o sırada birine çarpıp yere düştüm.

Bir bu eksikti işte! Kendini yerde bulduğuna şaşırmış olsa da en çok kıyafetleri toz olmuştu ve sürtünmüş dirseği olduğundan daha fazla sızlamaya başlamıştı. Okulun her gün daha da fazla kirlendiği oturduğu yerden rahatça görülüyordu. Sırada ne vardı? Disipline gitmek falan mı? Bugün okul hayatının en berbat günü olduğuna yemin edebilirdi. Söylene söylene kalktı yerden. Arkadaşı kitaplarını yerden alıp ona verdiğinde “Sağol canım” diyerek teşekkür etti. Saçlarının uçlarına bakarak bir şey olup olmadığından emin olmak istedi. En titiz olduğu konu dış görünüm ve saçlardı. Karşısındaki kıza baktı.

Kahverengiye çalan düz saçları ile beyaz teni vardı. Sevimli bir yüzü olduğunu gören Alexis onun masum olduğunu sezmişti. Yine de farklı bir şey vardı sanki kızda. Bir sır saklıyor gibi görünüyordu. İlk defa gördüğü bu kızda böyle şeyler sezmesi ise daha da garibine gitmişti. Ona elini uzatıp yerden kaldırdığında “Bir şeyin yok ya?” diyerek sezgilerine boşvermeye çalışmıştı. Bu duruma şaşırmamak mümkün değildi.

Farklı bir kıvılcım,bir sır. Sezgileri çoğunlukla doğru çıkardı. Yalnız bu kızın başına bela mı yoksa iyi şeyler mi açacağı henüz belli değildi. Onu da yavaşça öğrenecekti. Bir sürü soru üretebilirdi bu kız hakkında. Ama asıl iş bunlara cevap bulmaktı. Daha yeni tanıştığı bir kızın üstünde ise bu kadar düşünmek ayrı bir konuydu.